ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΟΙΗΜΑ (του 2000)

ΟΒΕΛΙΣΤΗΡΙΟ ΤΕΧΝΗΣ

Οργάνωσε περήφανος την πρώτη ατομική έκθεση έργων του
και τον Ντε Κούνινγκ αγνοούσε
(στη Σχολή Καλών Τεχνών μετά βίας έφταναν στον Πικάσο).
Οργάνωσε περήφανος την πρώτη ατομική έκθεση έργων του
κι άσχημα του ήρθαν οι κριτικές εφημερίδων
πως τον Ντε Κούνινγκ τον μιμείται.
Έπιασε να λειαίνει τις μορφές,
να βάζει τον πληθωρισμό του σε δίαιτα αυστηρή,
και κάλεσε τους κριτικούς,
στο εργαστήρι του τους κάλεσε και γέμισαν τον τόπο Τζιακομέτι.
Γιατί να κάνει δεύτερη έκθεση λοιπόν;
Ο οίστρος και η δημιουργική του έγνοια
θα καταλήγαν όλα σε δυο αράδες επιρροών στην τοπική ιστορία.
Άνοιξε ένα οβελιστήριο,
χωρίς εκείνη την πρώτη περηφάνεια,
κι όμως θαμπώνει τους περαστικούς
με τους καλοψημένους μυρωδάτους γύρους
που στροβιλίζονται άλλοι τους ξέχειλοι,
όπως γλυπτά απ’ του Ντε Κούνινγκ,
και άλλοι κάτισχνοι, σκιές του Τζιακομέτι.
Να και οι θεωρητικοί, ιστορικοί της Τέχνης
και κριτικοί περιοδικών κι εφημερίδων,
βλέπουν τους γύρους, γλείφονται, και σχόλια δεν κάνουν.
Μόνο κρεμμύδι πρόσεξε, αυτό του λένε,
κρεμμύδι να μη βάλεις.